Sri Arambeswarar Temple at Ilambaiyangkottur (Elimiyankottur).

Visited on: 17^th July, 2016 and 22^nd November, 2016

Location

Ilambaiyangkottur is at a distance of about 24 kms from Thiruvallur via Kadampathur and Perambakkam. Thiruvallur is about 40 kms away from Koyambedu.

From Koovam, it is about 6 kms. Koovam is on the Chennai to Arakkonam road.

From Kanchipuram Ilambaiyangkottur is about 25 kms.

Other Paadal Petra Shivasthalams near Ilambaiyangkottur are – Thiruvirkolam (10 kms), Thiruvenpakkam (35 kms), Thakkolam (10 kms) and Thirupachur (22 kms).

General Information

• This is one of the 276 Devara Padal Petra Shiva Sthalams and 13^th Shiva Sthalam in Thondai Nadu.
• Lord Shiva in this temple is a Swayambumurthi (self-manifested).
• This lingam is not touched by human hands, not even by the priests, as it is “Theendathirumeni”. Clothes and flowers are being offered with the help of a stick.
• This is an east facing temple and it has one corridor. Instead of a main tower (Rajagopuram), there is an arch type entrance. 

History of the Temple

This ancient temple is believed to be more than 1500 years old.

Legend

The legend is that on his march to destroy the three demons (Tiripura Samharam) - Tharakatchan, Kamalakshan and Vidunmali and protect the Devas, Lord Shiva passed through this place in a chariot. During this journey, the garland (kondrai flowers in Tamil) from Lord Shiva’s neck fell down at this place and became a swayambu lingam. As this lingam is considered to have been formed from the lord’s garland the lord here is considered to be “Theendathirumeni” (untouched by human hands).

During the march, it is believed that all the devas who were under the commands of Lord Shiva stopped and worshipped this swayambu lingam. Hence this lingam here is praised as “Daiva Nayaka Easwarar” (literally translated as “the lord who was worshiped by the rest of the gods”). 

Another legend associated with this place is that Lord Shiva at this place is said to have been worshiped by the apsaras (Arambais) Ramba, Urvasi and Menaka – the magical beings of the celestial world.

They sought the blessings of Lord Shiva in order to keep their alluring beauty perennially. Pleased with their prayers, Lord Shiva appeared before them in the form of Yoga Dakshinamurthy and blessed them with the gift of perennial youth (Ilamai in Tamil). Hence this place gets the name Ilambayangkottur, which over a period of time was changed to “Elimiyan Kottur”. Since the Apsaras (Arambais) worshiped the lord here, he is also praised as Sri Arambeswarar,

Another legend associated with this temple is that when Saint Sambanthar was travelling near this place, Lord Shiva wanted to direct him to go to this temple. He tried to seek Sambanthar’s attention in a couple of ways – first he appeared as a child, second time as an old man but neither Sambanthar nor his followers could recognize it. Third time Lord Shiva took the form of a white cow and hit his palanquin, Sambanthar realized that this was none other than Lord Shiva himself and followed the cow to the temple. On reaching the temple, the cow disappeared. Sambanthar mentioned about this incident in the third stanza of this temple’s hymn.

The significance of Sambanthar’s hymn about the lord of this temple is that in all the stanzas he mentioned the words “Enathu urai thanathu uraiyaka” meaning whatever he says are not from him but from the God himself.

It is said that Chandran (Moon), who was cursed by King Dakshan, had worshiped Lord Shiva here after taking a holy dip in the Malligai Theertham in order to seek absolution for his sins.

Deities in the temple

Other than the shrines of Lord Shiva and Goddess Parvathy, shrines and idols of Lords Vinayakar, Murugan with his consorts, Mahavishnu, Suryan, Chandran, Brahma, Bairavar, Durgai and Chandikeswarar can be seen in the corridor. There is also a Shivalingam with 16 stripes that is said to have been worshiped by Arambais,

Lord Dakshinamurthy can be seen here as Yoga Dakshinamurthy and is in unique posture - with his right hand placed on his chest (“Chin muthirai” in Tamil).

Salient Features

The Swayambu lingam here is mixture of white and red colours and is covered most of the times by a metal sheet (Kavacham).

It is said that every year from April 2 to 7 and from September 5 to 11, sun rays fall directly on the lingam in this temple. During that time, it is believed that the Sun God (Suryan) is worshiping Lord Shiva.

This temple is considered to be significant for its three important attributes – Murthy, Sthalam and Theertham - glory of Lord, sacredness of the land and the auspicious temple tank. 

Greatness of this temple

As the Lord Deivanayaka Easwarar is considered to have been worshiped by rest of the gods, devotees believe that worshiping Lord Shiva here would negate the ill effects of previous births.

Lord Yoga Dakshinamurthy is very famous in this temple and worshiping him on full moon night is considered to be auspicious. It is believed that worshiping this lord would relieve any ill effects from planet Jupiter (Guru in Tamil). Also, it is believed that since Lord Yoga Dakshinamurthy blessed Arambais with the gift of perennial youth, worshiping him at this place will give devotees a charismatic personality. 

Important Festivals

Guru (Jupiter) transit days, Maha Shivrathri in the Tamil month of Masi (February-March), Arudra Dharisanam in the Tamil month of Margazhi (December-January) and Thirukarthikai in the Tamil month of Karthikai (November-December) are the major festivals celebrated in this temple.

Monthly Pradosham is also observed.

Temple Timings

From 07:00 AM to 12:00 noon and from 04:00 PM to 07:00 PM.

Temple Address

Sri Deivanayakeswarar Temple
Ilambaiyangkottur
Kappangkottor Post
Edaiyarpakkam Via
Sriperumpudur Taluk
Kanchipuram District
Tamil Nadu – 631553.
Tele: +91 44 - 2769 2412.

The temple's priest, Sri Brahmme Sivam can be contacted at 9600043000 and 094448 65714.

Pathigam (Hymn) with English transliteration and Tamil meaning.

Saint Thirugnanasambanthar visited this temple and sang this Pathigam.

Devotees visiting this temple should make it a practice to recite this Pathigam.

Pathigam No. 1.076.

மலையினார் பருப்பதந் துருத்தி மாற்பேறு
மாசிலாச் சீர்மறைக் காடுநெய்த் தானம்
நிலையினான் எனதுரை தனதுரை யாக
நீறணிந் தேறுகந் தேறிய நிமலன்
கலையினார் மடப்பிணை துணையொடுந் துயிலக்
கானலம் பெடைபுல்கிக் கணமயி லாலும்
இலையினார் பைம்பொழில் இலம்பையங் கோட்டூர்
இருக்கையாப் பேணியென் எழில்கொள்வ தியல்பே.

“Malaiyiṉār paruppathan thuruthi māṟpēṟu
māsilāch sīrmaṟaik kāduneyth thāṉam
nilaiyiṉāṉ eṉathurai thaṉathurai yāka
nīṟaṇin thēṟukan thēṟiya nimalaṉ
kalaiyiṉār madappiṇai thuṇaiyodun thuyilak
kāṉalam peṭaipulkik kaṇamayi lālum
ilaiyiṉār paimpozhil ilampaiyaṅ kōṭṭūr
irukkaiyāp pēṇiyeṉ ezhilkoḷva thiyalpē”.

கயிலாய மலையை இடமாகக் கொண்டுறையும் இறைவன், சீபருப்பதம், துருத்தி, மாற்பேறு, குற்றமற்ற சிறப்புடைய திருமறைக்காடு, நெய்த்தானம் ஆகிய தலங்களில் நிலையாக எழுந்தருளியிருப்பவன். தன் உரைகளை என் உரைகளாக வெளிப்படுத்தி அருள்புரிபவன். திருநீறு அணிந்து ஆனேற்றில் மகிழ்வோடு ஏறி வரும் நிமலன். அத்தகையோன் ஆண்மான்கள் தம் இளைய பெண்மான்களோடு துயில்வதும், சோலைகளில் வாழும் ஆண் மயில்கள் பெடைகளைத் தழுவி அகவுவதுமாய இலைகள் நிறைந்த பசிய பொழில்கள் சூழ்ந்த இலம்பையங்கோட்டூரைத் தனது இருப்பிடமாகக் கொண்டு என் அழகினைக் கவர்ந்து செல்வது முறையோ?

திருமலர்க் கொன்றையான் நின்றியூர் மேயான்
தேவர்கள் தலைமகன் திருக்கழிப் பாலை
நிருமல னெனதுரை தனதுரை யாக
நீறணிந் தேறுகந் தேறிய நிமலன்
கருமலர்க் கமழ்சுனை நீள்மலர்க் குவளை
கதிர்முலை யிளையவர் மதிமுகத் துலவும்
இருமலர்த் தண்பொய்கை இலம்பையங் கோட்டூர்
இருக்கையாப் பேணியென் எழில்கொள்வ தியல்பே.

“Thirumalark koṉtṟaiyāṉ niṉtṟiyūr mēyāṉ
dēvarkaḷ thalaimakaṉ thirukkazhip pālai
nirumala ṉeṉathurai thaṉathurai yāka
nīṟaṇin thēṟukan thēṟiya nimalaṉ
karumalark kamazhsuṉai nīḷmalark kuvaḷai
kathirmulai yiḷaiyavar mathimukath thulavum
irumalarth thaṇpoykai ilampaiyaṅ kōṭṭūr
irukkaiyāp pēṇiyeṉ ezhilkoḷva thiyalpē”.

அழகிய கொன்றை மலர் மாலையை அணிந்தவன். திருநின்றியூரில் எழுந்தருளியிருப்பவன். தேவர்கட்குத் தலைவன். திருக்கழிப்பாலையில் குற்றமற்றவனாய் உறைபவன். தன்னுடைய உரைகளை என்னுடைய உரைகளாக வெளிப்படுத்தி அருள் புரிபவன். திருநீறு அணிந்து ஆனேற்றில் மகிழ்வோடு ஏறிவரும் நிமலன். அத்த கையோன் பெரிய தாமரை மலர்களால் மணம் கமழும் சுனைகளில் உள்ள நீண்ட குவளை மலர்கள் இளம் பெண்களின் மதி போன்ற முகத்தில் உலவும் பெரிய கண்களை நிகர்க்கும் இலம்பையங் கோட்டூரைத் தனது இருப்பிடமாகக் கொண்டு என் அழகைக் கவர்ந்து செல்லுதல் முறையோ?

பாலனாம் விருத்தனாம் பசுபதி தானாம்
பண்டுவெங் கூற்றுதைத் தடியவர்க் கருளுங்
காலனாம் எனதுரை தனதுரை யாகக்
கனலெரி யங்கையில் ஏந்திய கடவுள்
நீலமா மலர்ச்சுனை வண்டுபண் செய்ய
நீர்மலர்க் குவளைகள் தாதுவிண் டோங்கும்
ஏலம்நா றும்பொழில் இலம்பையங் கோட்டூர்
இருக்கையாப் பேணியென் எழில்கொள் வதியல்பே.

“Pālaṉām viruthaṉām pasupathi thāṉām
paṇduveṅ kūtṟuthaith thadiyavark karuḷuṅ
kālaṉām eṉathurai thaṉathurai yākak
kaṉaleri yaṅkaiyil ēnthiya kadavuḷ
nīlamā malarchuṉai vaṇdupaṇ seyya
nīrmalark kuvaḷaikaḷ thāthuviṇ ṭōṅkum
ēlamnā ṟumpozhil ilampaiyaṅ kōṭṭūr
irukkaiyāp pēṇiyeṉ ezhilkoḷ vathiyalpē”.

பால வடிவோடும், விருத்த வடிவோடும் வரும் பசுபதி எனப் பெறுபவன். முற்காலத்தில் கொடிய கூற்றுவனை உதைத்து மார்க்கண்டேயருக்கு அருள்புரிந்த காலகாலன். தன்னுடைய உரைகளை என் உரைகளாக வெளிப்படுத்தியவன். கையில் விளங்கும் எரியை ஏந்திய கடவுள். அத்தகைய இறைவன் நீல நிறம் பொருந்திய சிறந்த மலர்கள் பூக்கும் சுனையில் வண்டுகள் பாட நீரில் பூக்கும் குவளை மலர்கள் மகரந்தம் விண்டு மணம் பரப்புவதும், ஏலமணம் கமழும் பொழில்கள் சூழ்ந்ததுமான இலம்பையங்கோட்டூரைத் தனது இருப்பிடமாகக் கொண்டு அவனைத் தரிசிக்க வந்த என் எழிலைக் கொள்வது முறையோ?

உளங்கொள்வார் உச்சியார் கச்சியே கம்பன்
ஒற்றியூ ருறையுமண் ணாமலை யண்ணல்
விளம்புவா னெனதுரை தனதுரை யாக
வெள்ளநீர் விரிசடைத் தாங்கிய விமலன்
குளம்புறக் கலைதுள மலைகளுஞ் சிலம்பக்
கொழுங்கொடி யெழுந்தெங்குங் கூவிளங் கொள்ள
இளம்பிறை தவழ்பொழில் இலம்பையங் கோட்டூர்
இருக்கையாப் பேணியென் எழில்கொள்வ தியல்பே.

“Uḷaṅkoḷvār uchiyār kachiyē kampaṉ
otṟiyū ruṟaiyumaṇ ṇāmalai yaṇṇal
viḷampuvā ṉeṉathurai thaṉathurai yāka
veḷḷanīr virisadaith thāṅkiya vimalaṉ
kuḷampuṟak kalaithuḷa malaikaḷuñ silampak
kozhuṅkodi yezhuntheṅkuṅ kūviḷaṅ koḷḷa
iḷampiṟai thavazhpoḻil ilampaiyaṅ kōṭṭūr
irukkaiyāp pēṇiyeṉ ezhilkoḷva thiyalpē”.

உள்ளத்தில் தியானிப்பவர்களின் முடிமீது விளங்குபவன் கச்சியேகம்பன். ஒற்றியூர், திருவண்ணாமலை ஆகிய தலங்களில் விளங்கும் தலைவன். என்னுடைய உரைகளாகத் தன்னுரைகளை வெளியிடுபவன். கங்கை வெள்ளத்தைத் தனது விரிந்த சடைமிசைத் தாங்கிய விமலன். அத்தகையோன். கலைமான்கள் குளம்புகள் நிலத்தில் பதியுமாறு கால்களை அழுத்தித் துள்ளவும், மலைகள் அவ்விடங்களில் எழும்பும் ஒலிகளை எதிரொலிக்கவும், வளமையான கொடிகள் வளர்ந்த வில்வ மரங்கள் முழுதும் படியவும் அமைந்துள்ள, இளம்பிறை தவழும் வான் அளவிய பொழில்கள் சூழ்ந்த இலம்பையங்கோட்டூரைத் தனது இருப்பிடமாகக் கொண்டு அவனைத் தரிசிக்க வந்த என் எழிலைக் கவர்ந்து கொள்வது நீதியோ!

தேனுமா யமுதமாய்த் தெய்வமுந் தானாய்த்
தீயொடு நீருடன் வாயுவாந் தெரியில்
வானுமா மெனதுரை தனதுரை யாக
வரியரா வரைக்கசைத் துழிதரு மைந்தன்
கானமான் வெருவுறக் கருவிர லூகங்
கடுவனோ டுகளுமூர் கற்கடுஞ் சாரல்
ஏனமா னுழிதரும் இலம்பையங் கோட்டூர்
இருக்கையாப் பேணியென் எழில்கொள்வ தியல்பே.

“Thēṉumā yamuthamāyth theyvamun thāṉāyth
thīyodu nīruṭaṉ vāyuvān theriyil
vāṉumā meṉathurai thaṉathurai yāka
variyarā varaikkasaith thuzhitharu mainthaṉ
kāṉamāṉ veruvuṟak karuvira lūkaṅ
kaduvaṉō dukaḷumūr kaṟkaṭuñ sāral
ēṉamā ṉuzhitharum ilampaiyaṅ kōṭṭūr
irukkaiyāp pēṇiyeṉ ezhilkoḷva thiyalpē”.

தேன், அமுது ஆகியன போல இனிப்பவனாய். தெய்வம் தானேயானவன். தீ, நீர், வாயு, வான், மண் ஆகிய ஐம்பூத வடிவினன். தன் உரைகளை என் உரைகளாக வெளிப்படுத்தியவன். உடலில் வரிகளை உடைய பாம்பைத் தன் இடையிலே கட்டிக் கொண்டு திரிபவன். மான்கள் அஞ்சும்படி கரிய விரல்களை உடைய பெண் கருங்குரங்கு ஆண் குரங்கோடு காட்டில் உகளும் பாறைகளையுடைய கடுமையான மலைச்சாரலில் பன்றிகளும் காட்டுப் பசுக்களும் திரியும் இலம்பையங்கோட்டூரைத் தன் இருப்பிடமாகக் கொண்டு தன்னை வழிபட வந்த என் அழகைக் கவர்ந்து கொள்ளல் முறையோ?

மனமுலாம் அடியவர்க் கருள்புரி கின்ற
வகையலாற் பலிதிரிந் துண்பிலான் மற்றோர்
தனமிலா னெனதுரை தனதுரை யாகத்
தாழ்சடை யிளமதி தாங்கிய தலைவன்
புனமெலாம் அருவிகள் இருவிசேர் முத்தம்
பொன்னொடு மணிகொழித் தீண்டிவந் தெங்கும்
இனமெலாம் அடைகரை இலம்பையங் கோட்டூர்
இருக்கையாப் பேணியென் எழில்கொள்வ தியல்பே.

“Maṉamulām adiyavark karuḷpuri kiṉtṟa
vakaiyalāṟ palithirin thuṇpilāṉ matṟōr
thaṉamilā ṉeṉathurai thaṉathurai yākath
thāzhsadai yiḷamathi thāṅkiya thalaivaṉ
puṉamelām aruvikaḷ iruvisēr mutham
poṉṉodu maṇikozhith thīṇṭivan theṅkum
iṉamelām adaikarai ilampaiyaṅ kōṭṭūr
irukkaiyāp pēṇiyeṉ ezhilkoḷva thiyalpē”.

தங்கள் மனங்களில் இறைவனை உலாவச் செய்யும் அடியவர்க்கு அருள்புரிதற் பொருட்டே பலியேற்றுத் திரிபவனேயன்றி உண்ணும்பொருட்டுப் பலி ஏலாதவன். வீடு பேறாகிய செல்வமன்றி வேறு செல்வம் இல்லாதவன். தன்னுடைய உரைகளை என்னுடைய உரைகளாக வெளிப்படுத்தியவன். தாழ்ந்து தொங்கும் சடைமீது இளம் பிறையைத் தாங்கியுள்ள தலைவன். அத்தகையோன் தினைப்புனங்களில் பாய்ந்து வரும் அருவிகள் அரிந்த தினைத்தாள்களில் ஒதுங்கிய முத்து பொன் மணி முதலியவற்றைக் கொழித்துக் கொண்டு வந்து எல்லா இடங்களிலும் சேர்க்கும் கரைகளோடு கூடிய வயல்களை உடைய இலம்பையங்கோட்டூரைத் தனது இருப்பிடமாகக் கொண்டு என் எழிலைக் கொள்வது முறையோ?

நீருளான் தீயுளான் அந்தரத் துள்ளான்
நினைப்பவர் மனத்துளான் நித்தமா ஏத்தும்
ஊருளான் எனதுரை தனதுரை யாக
ஒற்றைவெள் ளேறுகந் தேறிய வொருவன்
பாருளார் பாடலோ டாடல றாத
பண்முரன் றஞ்சிறை வண்டினம் பாடும்
ஏருளார் பைம்பொழில் இலம்பையங் கோட்டூர்
இருக்கையாப் பேணியென் எழில்கொள்வ தியல்பே.

“Nīruḷāṉ thīyuḷāṉ antharath thuḷḷāṉ
niṉaippavar maṉathuḷāṉ nithamā ēthum
ūruḷāṉ eṉathurai thaṉathurai yāka
otṟaiveḷ ḷēṟukan thēṟiya voruvaṉ
pāruḷār pādalō dāṭala ṟātha
paṇmuraṉ tṟañchiṟai vaṇdiṉam pādum
ēruḷār paimpozhil ilampaiyaṅ kōṭṭūr
irukkaiyāp pēṇiyeṉ ezhilkoḷva thiyalpē”.

நீர், தீ, ஆகாயம் ஆகியவற்றுள் இருப்பவன். நினைப்பவர் மனத்தில் உறைபவன். நாள்தோறும் அடியவர்கள் வந்து வணங்கும் ஊர்களை இடமாகக் கொண்டவன். தன்னுடைய உரைகளை என்னுடையனவாக வெளிப்படுத்தியவன். தனித்த ஒரு வெள்ளேற்றை உகந்து ஏறி வருபவன். அத்தகையோன், மண்ணக மக்களின் பாடல் ஆடல்கள் இடையறாது நிகழ்வதும், அழகிய சிறகுகளை உடைய வண்டுகள் பண்ணிசை போல ஒலி செய்து பாடும் அழகிய பொழில்கள் சூழ்ந்ததுமான இலம்பையங்கோட்டூரைத் தனது இருப்பிடமாகக் கொண்டு என் எழிலைக் கவர்தல் முறையாகுமோ?

வேருலா மாழ்கடல் வருதிரை யிலங்கை
வேந்தன தடக்கைகள் அடர்த்தவ னுலகில்
ஆருலா மெனதுரை தனதுரை யாக
ஆகமோ ரரவணிந் துழிதரு மண்ணல்
வாருலா நல்லன மாக்களுஞ் சார
வாரண முழிதரும் மல்லலங் கானல்
ஏருலாம் பொழிலணி இலம்பையங் கோட்டூர்
இருக்கையாப் பேணியென் எழில்கொள்வ தியல்பே.

“Vērulā māzhkadal varuthirai yilaṅkai
vēnthaṉa thaṭakkaikaḷ adarthava ṉulakil
ārulā meṉathurai thaṉathurai yāka
ākamō raravaṇin thuzhitharu maṇṇal
vārulā nallaṉa mākkaḷuñ chāra
vāraṇa muzhitharum mallalaṅ kāṉal
ērulām pozhilaṇi ilampaiyaṅ kōṭṭūr
irukkaiyāp pēṇiyeṉ ezhilkoḷva thiyalpē”.

நிலத்தின் வேர் வரை உலாவுகின்ற ஆழ்ந்த கடலின் அலைகள் தவழ்கின்ற இலங்கை வேந்தனாகிய இராவணனின் நீண்ட கைகள் இருபதையும் நெரித்தவன். உலகின்கண் நிறைந்து விளங்கும் தன்னுடைய உரைகளை என் உரைகளாக வெளிப்படுத்தியவன். தன்னுடைய மார்பில் பெரியதொரு பாம்பினை அணிந்து திரியும் தலைவன். அத்தகையோன், கழுத்தில் வார் கட்டப்பட்ட நல்ல வளர்ப்பு விலங்குகளும், யானைகளும் திரியும் வளமான காடுகளும் அழகிய பொழில்களும் சூழ்ந்த இலம்பையங்கோட்டூரைத் தனது இருப்பிடமாகக்கொண்டு என் எழிலைக் கவர்தல் முறையோ?

கிளர்மழை தாங்கினான் நான்முக முடையோன்
கீழடி மேல்முடி தேர்ந்தளக் கில்லா
உளமழை யெனதுரை தனதுரை யாக
வொள்ளழல் அங்கையி லேந்திய வொருவன்
வளமழை யெனக்கழை வளர்துளி சோர
மாசுண முழிதரு மணியணி மாலை
இளமழை தவழ்பொழில் இலம்பையங் கோட்டூர்
இருக்கையாப் பேணியென் எழில்கொள்வ தியல்பே.

“Kiḷarmazhai thāṅkiṉāṉ nāṉmuka mudaiyōṉ
kīzhadi mēlmudi thērnthaḷak killā
uḷamazhai yeṉathurai thaṉathurai yāka
voḷḷazhal aṅkaiyi lēnthiya voruvaṉ
vaḷamazhai yeṉakkazhai vaḷarthuḷi sōra
māsuṇa muzhitharu maṇiyaṇi mālai
iḷamazhai thavazhpozhil ilampaiyaṅ kōṭṭūr
irukkaiyāp pēṇiyeṉ ezhilkoḷva thiyalpē”.

ஆயர்பாடியை அழித்தற்கெனக் கிளர்ந்தெழுந்த மழையைக் கோவர்த்தனம் என்னும் மலையால் தடுத்த திருமாலும், நான்முகனும், கீழே அகழ்ந்து சென்று அடியையும், மேலே பறந்து சென்று முடியையும் அளந்தறியமுடியாதவாறு அழலுருவாய் ஓங்கி நின்றவன். மனத்தால் அழைத்தற்குரியனவாய் அமைந்த தன்னுடைய உரைகளை என்னுடையவாக வெளிப்படுத்தியவன். அழகிய கையில் ஒளி பொருந்திய அழலை ஏந்திய ஒப்பற்ற தலைவன். அத்தகையோன், வளமான மழை போல, மூங்கிலில் தேங்கிய பனி நீர், காற்றால் பொழிவதும், மலைப் பாம்புகள் ஊர்வதும், அழகிய மணிகள் மாலை போல நிறைந்து தோன்றுவதும், மேகக் கூட்டங்கள் தவழும் பொழில் சூழ்ந்ததுமான இலம்பையங்கோட்டூரைத் தனது இருப்பிடமாகக் கொண்டு என் எழிலைக் கவர்ந்தான். இது முறையோ?

உரிஞ்சன கூறைகள் உடம்பின ராகி
உழிதரு சமணருஞ் சாக்கியப் பேய்கள்
பெருஞ்செல்வ னெனதுரை தனதுரை யாகப்
பெய்பலிக் கென்றுழல் பெரியவர் பெருமான்
கருஞ்சுனை முல்லைநன் பொன்னடை வேங்கைக்
களிமுக வண்டொடு தேனின முரலும்
இருஞ்சுனை மல்கிய இலம்பையங் கோட்டூர்
இருக்கையாப் பேணியென் எழில்கொள்வ தியல்பே.

“Uriñchaṉa kūṟaikaḷ udampiṉa rāki
uzhitharu samaṇaruñ sākkiyap pēykaḷ
peruñselva ṉeṉathurai thaṉathurai yākap
peypalik keṉtṟuzhal periyavar perumāṉ
karuñchuṉai mullainaṉ poṉṉadai vēṅkaik
kaḷimuka vaṇdodu thēṉiṉa muralum
iruñchuṉai malkiya ilampaiyaṅ kōṭṭūr
irukkaiyāp pēṇiyeṉ ezhilkoḷva thiyalpē”.

ஆடைகளை உரிந்துவிட்டாற் போன்ற அம்மண உடம்பினராய்த் திரியும் சமணர்களும், சாக்கியர்களாகிய பேய்களும் அறிய இயலாத பெரிய வைப்பு நிதியாய் விளங்குவோன். தன்னுடைய உரைகளை என் உரைகளாக வெளிப்படுத்தியவன். ஊரார் இடும் பலியை ஏற்பதற்கெனப் பிட்சாடனனாய்த் திரிபவன். பெரியோர்களுக்கெல்லாம் தலைவன். அத்தகையோன், பெரிதான அரும்புகளை உடைய முல்லையும், பொன் போன்று மலரும் வேங்கையும், மகிழ்ச்சி நிறைந்த முகத்தோடு வண்டுகளும், தேனீக்களும் முரலும் பெரிய சுனைகளும், நிறைந்து காணப்படும் இலம்பையங்கோட்டூரைத் தனது இருப்பிடமாகக் கொண்டு, என் எழிலைக் கவர்தல் முறையோ?

கந்தனை மலிகனை கடலொலி யோதங்
கானலங் கழிவளர் கழுமல மென்னும்
நந்தியா ருறைபதி நால்மறை நாவன்
நற்றமிழ்க் கின்துணை ஞானசம் பந்தன்
எந்தையார் வளநகர் இலம்பையங் கோட்டூர்
இசையொடு கூடிய பத்தும்வல் லார்போய்
வெந்துயர் கெடுகிட விண்ணவ ரோடும்
வீடுபெற் றிம்மையின் வீடெளி தாமே.

“Kanthaṉai malikaṉai kadaloli yōthaṅ
kāṉalaṅ kazhivaḷar kazhumala meṉṉum
nanthiyā ruṟaipathi nālmaṟai nāvaṉ
natṟamizhk kiṉthuṇai gñāṉasam banthaṉ
enthaiyār vaḷanakar ilampaiyaṅ kōṭṭūr
isaiyodu kūdiya pathumval lārpōy
venthuyar kedukida viṇṇava rōdum
vīdupetṟ ṟim'maiyiṉ vīṭeḷi thāmē”.

மணம் நிரம்பியதும், கடல் ஒலியோடு அதன் வெள்ளம் பெருகிக் கடற்கரைச் சோலைகள் உப்பங்கழிகள் ஆகியன நிரம்புவதும் ஆகிய கழுமலம் என்னும் சிவன் உறை பதியாகிய சீகாழியில் தோன்றிய நான்மறை ஓதும் நாவினனும் நற்றமிழ்க்கு இனிய துணையாயிருப்பவனுமாகிய ஞானசம்பந்தன் எந்தையார் உறையும் வளநகராகிய இலம்பையங்கோட்டூரில் வீற்றிருந்தருளும் இறைவன் மீது பாடிய இசையொடும் கூடிய பத்துப் பாடல்களையும் ஓத வல்லவர்கள் தம் கொடிய துயர்கள் ஓடிக்கெட விண்ணவரோடும் வீற்றிருந்து பின் விண்ணிலிருந்து விடுபட்டு வீடு பேற்றையும் இப்பிறப்பு ஒன்றாலேயே எளிதாகப் பெறுவார்கள்.