Visited on: June 30, 2018.
Location
Thiruppazhanam is situated at a distance of about 4 kms from Thiruvaiyaru on the Thiruvaiyaru to Kumbakonam route. From Kumbakonam it is about 30 kms away.
It is about 2 kms away from the famous Thingalur Lord Chandran temple.
Other Devara Paadal Petra Shiva Sthalam near this place are –
Vada Kurangaduthurai, Thiruvaiyaru, Thirukkandiyur, Thiru Chotruthurai, Thiruvedhikudi, Thiruppunthuruthi, Thiru Alampozhil, Thiru Neithanam, Thiru Nallur and Thiru Palaithurai.
General Information
Moolavar | Sri Aabath Sahayeswarar, Sri Amuthalingeswarar, Sri Pazhanapiran, Sri Pirayana Pureesar, Sri Parameshwarar |
Ambal | Sri Periya Nayaki Amman, Sri Siva Sundara Kalyani, Sri Bokasakthi Amman |
Theertham (Holy water) | Cauvery river, Devi Kupam, Amirtha Theertham, Kubera Theertham and Muni Kupam |
Sthala Vriksham (Sacred Tree) | Banana (Kathali), Vilva tree |
Pathigam (Hymn) rendered by | Saint Thirugnanasambanthar-1, Saint Thirunavukarasar (Appar)-5 |
- This is one of the 276 Devara Paadal Petra Shiva Sthalams and 50th Shiva Sthalam on the northern bank of the river Cauvery in Chozha Nadu (Vadakarai).
- Lord Shiva in this temple is a Swayambumurthi (self-manifested).
- This is one of the Saptha Sthana temples of Thiruvaiyaru.
- This east facing temple has two corridors and its main tower (Rajagopuram) has 5-tiers.
- There is no flag post (Dwajasthambam) here.
- The last consecration ceremony (Maha Kumbabishekam) took place on 08.09.2005.
History of the Temple
The historical names of this place are Thiruppazhanam, Kathalivanam, Kausikasramam, Prayanapuri and Pazhanappathi.
“Pazhanam” means fertile land. True to its name, this place is surrounded by many such fertile fields.
There are about 28 stone inscriptions in this temple which date back to the periods of many Chola kings like Aditha Cholan-I, Paranthakan-I, Kulothungan-III, Rajarajan and Rajakesari Varman.
It is believed that this temple was constructed by Chola kings Aditha Cholan-I and Paranthaka Cholan-I.
This temple is one of the 88 temples controlled by the Tanjore Palace Devasthanam.
This temple is also under the purview of the Hindu Religious and Charitable Endowments Department of Government of Tamil Nadu (HR&CE).
Legend
As per the Sthala Puranam of this temple, although Goddess Parvathy is present along with Lord Shiva, her idol cannot be seen in the sanctum sanctorum.
As per another Sthala Puranam, Goddess Lakshmi worshiped Lord Shiva here and was granted many boons. After obtaining the boons from the lord, she travelled back to her place. Hence the lord here is also praised as “Sri Pirayana Pureesar” and this place gets the name “Pirayana Puri” (“pirayanam” means travel in Tamil).
As per legend, an orphan Brahmin boy named Susarithan, from a village along the banks of Gauthama river, underwent pilgrimage to various Shiva sthalams. When he reached this place, Yama, the lord of death, informed him in his dreams that his life would be taken after five days. The frightened boy surrendered to Lord Shiva and begged for his life. It is believed that the lord, through his divine voice, advised the boy to go to Thiruvaiyaru temple immediately. The lord further told him that thereafter he would be safe. Hence the lord is praised here as “Sri Aabath Sahayeswarar” (“Aabath” means danger, “Sahayam” means to help and “Eswarar” refers to the lord).
Saint Thirunavukkarasar stayed in this temple for some time and rendered his services. It is believed that in a nearby village called Thingalur, he restored the life of a boy who had died due to a snake bite. He did so by singing the following Pathigam – “Oṉtṟuko lāmavar sinthai yuyarvarai oṉtṟuko lāmuya rum'mathi chūṭuvar… ..….”. This boy was the son of a stanch Shiva devotee called Apputhi Adigal. In his hymns, Saint Thirunavukkarasar praised Apputhi Adigal’s services and his devotion towards Lord Shiva.
It is believed that Lord Mahavishnu, Lakshmi, Kuberan, Puthan, Ayan, Chandran, Sage Kousika, Saptharishis, Ashtathik Palakas, Adithan, Angi and Soman have worshiped Lord Shiva here.
Deities in the temple
Other than the shrines of Lord Shiva and Goddess Parvathy, shrines and idols of Adhi Vinayakar, Arumugar with his consorts, Iyyanar, Sapthamathas, Veerabathrar, Umai Ammai, Venugopalar (Lord Mahavishnu), Narthana Vinayakar, Kasi Viswanathar, Gajalakshmi, Chandikeswarar, Navagraham and Bairavar can be seen in the hall and corridors.
Lingams installed and worshiped by Lord Mahavishnu can also be seen in the corridor.
In the corridor, there are Shivalingams representing all the Sapthasthana temples - Thiruppazhanam, Thiru Neithanam, Thiru Kandiyur, Thiruchotruthurai, Thiruvedhikudi, Thiruppunthuruthi and Thiruvaiyaru.
In the “koshtam” (place surrounding the sanctum sanctorum), idols of Devakoshta Vinayakar, Dakshinamurthy and Durgai can be seen.
In the shrine of Dakshinamurthy, reliefs of Saptha Rishis, Kamadhenu and Apputhi Adigal can be seen. Kamadhenu can be seen pouring her milk on a Shivalingam (Pasupathyeswarar).
There are separate shrines for Goddess Parvathy and Lord Murugan in the outer corridor.
Salient Features
In this temple, the shrines of both Lord Shiva and Goddess Parvathy are facing the east direction. Goddess Parvathy’s shrine is on the right side of Lord Shiva’s shrine. This is considered to symbolise their wedding posture.
The idols of Lord Dakshinamurthy, Saptha Rishis and Kamadhenu look very beautiful.
Saint Thirugnanasambanthar visited this temple twice – a rare occurrence.
Lord Murugan’s idol here has six faces and it looks very beautiful.
Lord Shiva’s sanctum tower (“Vimanam”), is constructed entirely using granite. It is a wonderful structure and even the sculptures are beautifully carved.
It is believed that Lord Chandran (Moon) worships Lord Shiva of this temple by directing his rays on the lingam every year for ten days in the Tamil months of Purattasi (Sept-Oct) and Panguni (Mar-Apr). This occurs on full moon days and two days before and after it.
This temple is considered to be significant for its three important attributes – Moorthy, Sthalam and Theertham - glory of Lord, sacredness of the land and the auspicious temple tank.
Sapthasthanam Festival
Lord Panchanatheeswarar (Sri Iyyarappar) of Thiruvaiyaru decided to conduct the marriage of Nandhi and Suyasambigai at Thirumazhappadi (a nearby place) on the “Punarpoosam” day of the Tamil month of Panguni. He selected the following places to arrange things required for the marriage.
- Thiruvedhikkudi to get the Vedic Brahmins,
- Thiruppazhanam to get fruits,
- Thiruchotruthurai to arrange food,
- Thirukkandiyur for Kandi (ornaments),
- Thiruppoonthuruthi for fruits and garlands, and
- Thiruneithanam (Thillai sthanam) to get ghee for yagnas.
After the marriage, as a gesture of thanks, it is believed that Lord Panchanatheeswarar and Goddess Dharmasamvardhani visited each of these places in a palanquin. This event is celebrated as “Sapthasthanam”.
Sapthasthanam (seven places) festival is celebrated in Thiruvaiyaru on the “Visakam” day (the day after the full moon) in the Tamil month of Chithirai (Apr-May) every year.
First palanquin (bedecked with mirrors) carrying the principal deities of Thiruvaiyaru go to the second temple in procession. Idols of Nandhi along with his wife Suyasambigai also join this procession. The deities of the second temple receive them at the border of the village. After reaching the second temple and performing certain poojas, they join the second temple’s palanquin to the third temple. Like this, the palanquins from six places are joined together and they finally assemble in Thiru Neithanam temple. Thereafter, all the seven palanquins take part in a procession back to Thiruvaiyaryu.
Thousands of people come from all over the country to witness this marvellous festival. The palanquins are paraded near the car stand (“Ther-adi”). Devotees also take part in the “Poochorithal” (flower festival) in which an idol offers flowers to the principal deities in the palanquins. After the Poochorithal, the palanquins leave for their respective temples.
The seven temples that are part of this Sapthasthanam festival are -
- Aiyarappar temple, Thiruvaiyaru,
- Apathsahayeswar Temple, Thirupazhanam (this temple),
- Odhanavaneswarar Temple, Thiruchotruthurai,
- Vedapureeswarar Temple, Thiruvedhikudi,
- Kandeeswarar Temple, Thirukkandiyur,
- Pushpavananathar Temple, Thirupanthuruthi and
- Neyyadiappar Temple, Thiru Neithanam.
Greatness of this temple
It is believed that worshiping the lord here will help devotees attain salvation and will help them break away from the repetitive cycle of birth and re-birth.
Those seeking wedding boon or those facing difficulties in their marriage proposals can pray to the lord here.
Important Festivals
Sapthasthanam (“ezhur”) festival is celebrated in a grand manner.
Some of the other important festivals celebrated in this temple are –
Aani Thirumanjanam in the Tamil month of Aani (June-July),
Aadi Pooram in the Tamil month of Aadi (July-Aug),
Vinayakar Chaturthi in the Tamil month of Aavani (Aug-Sept),
Navarathri in the Tamil month of Purattasi (Sept-Oct),
Skanda Shashti and Annabishekam in the Tamil month of Aippasi (Oct–Nov),
Thiru Karthikai in the Tamil month of Karthikai (Nov-Dec),
Somavaram (Mondays) in the Tamil month of Karthikai (Nov-Dec),
Thiruvadhirai in the Tamil month of Markazhi (Dec-Jan),
Shivrathri in the Tamil month of Masi (Feb-Mar) and
Panguni Uthiram in the Tamil month of Panguni (Mar-Apr).
Pradosham is also observed regularly.
Temple Timings
From 08:00 AM to 12:00 Noon and from 04:00 PM to 08:00 PM.
Temple Address
Sri Aabath Sahayeswarar temple,
Thiruppazhanam Post,
Thiruvaiyaru Via and Taluk,
Tanjore District,
Tamil Nadu- 613 204.
Tele: +91 - 4362 – 326668.
This temple’s priests Sri Raja Swaminathan Gurukkal can be contacted at +91 – 97902 07773 and Sri Panchabakesan Gurukkal at +91 94864 67597.
Pathigam (Hymn) with English transliteration and Tamil meaning.
Saint Thirunavukkarasar visited this temple and sang this Pathigam.
Devotees visiting this temple should make it a practice to recite this Pathigam.
Pathigam No.4.012.
சொன்மாலை பயில்கின்ற குயிலினங்காள் சொல்லீரே
பன்மாலை வரிவண்டு பண்மிழற்றும் பழனத்தான்
முன்மாலை நகுதிங்கள் முகிழ்விளங்கு முடிச்சென்னிப்
பொன்மாலை மார்பன்என் புதுநலமுண் டிகழ்வானோ.
“Soṉmālai payilkiṉtṟa kuyiliṉaṅkāḷ sollīrē
paṉmālai varivaṇṭu paṇmizhatṟum pazhaṉaththāṉ
muṉmālai nakuthiṅkaḷ mukizhviḷaṅku muṭichcheṉṉip
poṉmālai mārpaṉeṉ puthunalamuṇ ṭhikazhvāṉō”.
சொல் வரிசையைத் தவறாமல்கூவுகின்ற குயில் இனங்களே! பல வரிசையாக உள்ள கோடுகள் பொருந்திய வண்டுகள் பண்பாடும் திருப்பழனத்தை உகந்தருளியிருப்பவனாய், மாலையின் முற்பகுதியில் ஒளிவீசும் பிறை விளங்கும் சடைமுடியைத் தலையில் உடையவனாய்ப் பொன் போன்ற கொன்றை மாலையை மார்பில் அணிந்த எம்பெருமான் என்னுடைய கன்னிஇள நலத்தை நுகர்ந்து பின் என்னை இகழ்ந்து புறக்கணிப்பானோ? தூது சென்று எம்பெருமானிடம் என் நிலையைச்
சொல்லுங்கள்.
கண்டகங்காள் முண்டகங்காள் கைதைகாள் நெய்தல்காள்
பண்டரங்க வேடத்தான் பாட்டோ வாப் பழனத்தான்
வண்டுலாந் தடமூழ்கி மற்றவனென் தளிர்வண்ணங்
கொண்டநாள் தானறிவான் குறிக்கொள்ளா தொழிவானோ.
“Kaṇṭakaṅkāḷ muṇṭakaṅkāḷ kaithaikāḷ neythalkāḷ
paṇṭaraṅka vēṭaththāṉ pāṭṭō vāp pazhaṉaththāṉ
vaṇṭulān thaṭamūzhki matṟavaṉeṉ thaḷirvaṇṇaṅ
koṇṭanāḷ thāṉaṟivāṉ kuṟikkoḷḷā thozhivāṉō”.
நீர் முள்ளிகளே! கடல் முள்ளிகளே! தாழைகளே! நெய்தல்களே! பண்டரங்கத் கூத்திற்கு உரிய வேடத்தானாய். பாட்டுக்கள் நீங்காத திருப்பழனத்தில் உறையும் எம்பெருமான், வண்டுகள் உலாவுகின்ற குளத்தில் யான் மூழ்க என்னைக் காப்பதற்காகத தானும் குளத்தில் குதித்து என்னைக்கரை சேர்த்தபோழ்து அவன என் தளிர்போன்ற வண்ணத்தை அனுபவித்த அந்நாளை, தான் நினைவில் வைத்திருப்பவள் ஆதலின் என்னைத் தன் அடியவளாக ஏற்றுக்கொள்ளாது என்னைத் தனித்து வருந்துமாறு விடுபவனல்லன்.
மனைக்காஞ்சி இளங்குருகே மறந்தாயோ மதமுகத்த
பனைக்கைமா வுரிபோர்த்தான் பலர்பாடும் பழனத்தான்
நினைக்கின்ற நினைப்பெல்லாம் உரையாயோ நிகழ்வண்டே
சுனைக்குவளை மலர்க்கண்ணாள் சொற்றூதாய்ச் சோர்வாளோ.
“Maṉaikkāñchi iḷaṅkurukē maṟanthāyō mathamukaththa
paṉaikkaimā vuripōrththāṉ palarpāṭum pazhaṉaththāṉ
niṉaikkiṉtṟa niṉaippellām uraiyāyō nikazhvaṇṭē
suṉaikkuvaḷai malarkkaṇṇāḷ sotṟūthāych chōrvāḷō”.
வீட்டுக்கொல்லையில் வளர்க்கப்பட்ட காஞ்சி மரத்தில் தங்கியிருக்கும் இளைய நாரையே! மறந்தாயோ! பிரகாசிக்கின்ற வண்டே! மதம் பொழியும் முகத்தை உடையதாய்ப் பனை போலும் திரண்டு உருண்ட பருத்த துதிக்கையை உடைய யானைத் தோலை மேலே போர்த்தவனாய்ப் பலரும் பாடும் திருப்பழனத்து எம்பெருமான் நினைக்கின்ற நினைவை எல்லாம் அறிந்து வந்து என்னிடம் கூற மாட்டாயா? என் தூதாகச் சென்ற என் தோழி அவன்பால் தான் கொண்ட காதலால் தூது சொல்லவேண்டிய செய்தியை நெகிழவிட்டுவிட்டாளோ?
புதியையாய் இனியையாம் பூந்தென்றால் புறங்காடு
பதியாவ திதுவென்று பலர்பாடும் பழனத்தான்
மதியாதார் வேள்விதனை மதித்திட்ட மதிகங்கை
விதியாளன் என்னுயிர்மேல் விளையாடல் விடுத்தானோ.
“Puthiyaiyāy iṉiyaiyām pūntheṉtṟāl puṟaṅkāṭu
pathiyāva thithuveṉtṟu palarpāṭum pazhaṉaththāṉ
mathiyāthār vēḷvithaṉai mathiththiṭṭa mathigaṅgai
vithiyāḷaṉ eṉṉuyirmēl viḷaiyāṭal viṭuththāṉō”.
புதிய இனிய பூமணம் கமழும் தென்றல் காற்றே! சுடுகாட்டைத் தன் இருப்பிடமாகக் கொண்டு பலரும் புகழும் பழனத்தானாய், தன்னை மதியாத தக்கனும் மற்றவரும் செய்தவேள்வியை ஒரு பொருளாகக் கொண்டு அழித்த, விதியைத் தன் இட்டவழக்காக ஆள்கின்ற பெருமான், என் உயிருடன் விளையாடுகின்றானோ?
மண்பொருந்தி வாழ்பவர்க்கும் மாதீர்த்த வேதியர்க்கும்
விண்பொருந்து தேவர்க்கும் வீடுபேறாய் நின்றானைப்
பண்பொருந்த இசைபாடும் பழனஞ்சேர் அப்பனையென்
கண்பொருந்தும் போழ்தத்துங் கைவிடநான் கடவேனோ.
“Maṇporunthi vāzhpavarkkum māthīrththa vēthiyarkkum
viṇporunthu thēvarkkum vīṭupēṟāy niṉtṟāṉaip
paṇporuntha isaipāṭum pazhaṉañchēr appaṉaiyeṉ
kaṇporunthum pōzhthaththuṅ kaiviṭanāṉ kaṭavēṉō”.
இம்மண்ணுலகில் பொருந்தி இம்மை இன்பமே கருதி வாழ்கின்றவருக்கும் மேம்பட்ட தூய்மையை உடைய வேதியர்க்கும் வானத்தில் இருக்கும் தேவர்களுக்கும் துன்ப வீடும் இன்பப் பேறுமாய் நிற்பவனாய், சான்றோர்கள் பண்ணொடு பொருந்த இசைபாடும் திருப்பழனத்தில் உறையும் என் தலைவனை யான் உயிர்போய்க் கண் மூடும் நேரத்திலும் கைவிடக் கூடியவனோ?
பொங்கோத மால்கடலிற் புறம்புறம்போய் இரைதேருஞ்
செங்கால்வெண் மடநாராய் செயற்படுவ தறியேன்நான்
அங்கோல வளைகவர்ந்தான் அணிபொழில்சூழ் பழனத்தான்
தங்கோல நறுங்கொன்றைத் தாரருளா தொழிவானோ.
“Poṅkōtha mālkaṭaliṟ puṟampuṟampōy iraithēruñ
cheṅkālveṇ maṭanārāy seyaṟpaṭuva thaṟiyēṉnāṉ
aṅkōla vaḷaikavarnthāṉ aṇipozhilchūzh pazhaṉaththāṉ
thaṅkōla naṟuṅkoṉtṟaith thāraruḷā thozhivāṉō”.
மிக்க வெள்ளத்தை உடைய பெரிய கடலில் அலைகளின் பின்னே பின்னே சென்று இரையாகிய மீன்களை ஆராயும் சிவந்த கால்களையும் வெண்ணிறத்தையும் உடைய இளைய நாரையே! அடியேன் இனிச் செய்யும் திறன் அறியேன். என்னுடைய அழகிய திரண்ட வளையல்களைக் கவர்ந்தவனாகிய, அழகிய சோலைகளால் சூழப்பட்ட திருப்பழனத்தில் உறையும் எம்பெருமான் தன்னுடைய அழகிய நறிய கொன்றைப் பூமாலையை அருளாது அடியேனைக் கைவிடுவானோ?
துணையார முயங்கிப்போய்த் துறைசேரும் மடநாராய்
பணையார வாரத்தான் பாட்டோ வாப் பழனத்தான்
கணையார இருவிசும்பிற் கடியரணம் பொடிசெய்த
இணையார மார்பன்என் எழில்நலமுண் டிகழ்வானோ.
“Thuṇaiyāra muyaṅkippōyth thuṟaisērum maṭanārāy
paṇaiyāra vāraththāṉ pāṭṭō vāp pazhaṉaththāṉ
kaṇaiyāra iruvisumpiṟ kaṭiyaraṇam poṭiseytha
iṇaiyāra mārpaṉeṉ ezhilnalamuṇ ṭhikazhvāṉō”.
துணையானபேட்டினைத் தழுவிச் சென்று நீர்த்துறையை அடையும் இளைய நாரையே! முரசங்களின் ஆரவாரமும் பாடல்களின் ஒலியும் நீங்காத திருப்பழனத்தில் உறைபவனாய், அம்பினால் வானத்தில் இயங்கிய காவலை உடைய மும்மதில்களையும் அடியோடு பொடியாக்கியவனும், முடிக்கப்படாமல் இரு பக்கமும் தொங்கவிடப்படும் மாலையை அணிந்த மார்பினை உடையவனுமான எம்பெருமான், என் அழகையும் இனிமையையும் நுகர்ந்து பின் என்னை அலட்சியம் செய்வானோ?
கூவைவாய் மணிவரன்றிக் கொழித்தோடுங் காவிரிப்பூம்
பாவைவாய் முத்திலங்கப் பாய்ந்தாடும் பழனத்தான்
கோவைவாய் மலைமகள்கோன் கொல்லேற்றின் கொடியாடைப்
பூவைகாள் மழலைகாள் போகாத பொழுதுளதே.
“Kūvaivāy maṇivaraṉtṟik kozhiththōṭuṅ kāvirippūm
pāvaivāy muththilaṅkap pāynthāṭum pazhaṉaththāṉ
kōvaivāy malaimakaḷkōṉ kollētṟiṉ koṭiyāṭaip
pūvaikāḷ mazhalaikāḷ pōkātha pozhuthuḷathē”.
திரளாக உள்ள மணிகளை வாரிக் கரையிலே சேர்த்துப் பெருகி ஓடிக்கொண்டிருக்கும் காவிரிப் பாவையின்கண் முத்துக்கள் விளங்குமாறு மகளிர் பாய்ந்து நீராடும் திருப்பழனத்தை உடையவனாய், கொவ்வைக் கனி போன்ற சிவந்த வாயை உடைய பார்வதியின் கேள்வனாய், உள்ள எம்பெருமானுடைய காளை எழுதிய கொடியாடை மேலே உள்ள மழலைபோல் இனிமையாகப் பேசும் பூவைகளே! எம்பெருமானுடைய பிரவாற்றாமல் அடியேனுக்குப் பொழுது ஒவ்வொரு கணமும் ஓர் ஊழியாய் நீண்டு, கழியாது துன்புறுத்துகின்றது.
புள்ளிமான் பொறியரவம் புள்ளுயர்த்தான் மணிநாகப்
பள்ளியான் தொழுதேத்த இருக்கின்ற பழனத்தான்
உள்ளுவார் வினைதீர்க்கும் என்றுரைப்பர் உலகெல்லாங்
கள்ளியேன் நான்இவற்கென் கனவளையுங் கடவேனோ.
“Puḷḷimāṉ poṟiyaravam puḷḷuyarththāṉ maṇinākap
paḷḷiyāṉ thozhuthēththa irukkiṉtṟa pazhaṉaththāṉ
uḷḷuvār viṉaithīrkkum eṉtṟuraippar ulakellāṅ
kaḷḷiyēṉ nāṉivaṟkeṉ kaṉavaḷaiyuṅ kaṭavēṉō”.
புள்ளிகளை உடைய மானே! படப்புள்ளிகளை உடைய பாம்பே! அன்னப் பறவையின் உருவத்தை எழுதிய கொடியை உயர்த்திய பிரமனும், படங்களை உடைய திருஅனந்தாழ்வானைப் படுக்கையாக உடைய திருமாலும், தொழுது துதிக்குமாறு பழனத்தில் உறையும் எம்பெருமான் தன்னைத் தியானிப்பவருடைய வினைகளைப் போக்கி இன்பம் அருளுவான் என்று உலகோர் கூறுகின்றனர். உள்ளத்தில் கள்ளத் தன்மையை உடைய அடியேன் வினை தீரப் பெறாமையே அன்றி இத்தலைவனுக்கு என் கனமான வளையல்களையும் இழக்கும் நிலையேன் ஆவேனோ?
வஞ்சித்தென் வளைகவர்ந்தான் வாரானே யாயிடினும்
பஞ்சிக்காற் சிறகன்னம் பரந்தார்க்கும் பழனத்தான்
அஞ்சிப்போய்க் கலிமெலிய அழலோம்பும் அப்பூதி
குஞ்சிப்பூ வாய்நின்ற சேவடியாய் கோடியையே.
“Vañchiththeṉ vaḷaikavarnthāṉ vārāṉē yāyiṭiṉum
pañchikkāṟ siṟakaṉṉam paranthārkkum pazhaṉaththāṉ
añchippōyk kalimeliya azhalōmpum appūthi
kuñchippū vāyniṉtṟa sēvaṭiyāy kōṭiyaiyē”.
அஞ்சிப்போய்க் கலியின் துயரம் நீங்குமாறு முத்தீயை ஓம்பும் அப்பூதியின் குடுமிக்குத் தாமரைப் பூவாக இருக்கும் சிவந்த அடிகளை உடைய கூடல் தெய்வமே! என் வளைகளை வஞ்சித்துக் கவர்ந்த, செம்பஞ்சு போன்ற சிவந்த கால்களையும் வெண்சிறகுகளையும் உடைய அன்னப் பறவைகள் பரவி ஆரவாரிக்கும் பழனத்து எம் பெருமான் அடியேனுக்கு அருள் செய்ய வாரானே என்றாலும், கூடல் சுழியின் இரண்டு முனைகளும் இணைந்து ஒன்று சேருமாறு செய்வாயாக.